Fanconi-syndroom

Een van de genetisch bepaalde ziekten die kenmerkend zijn voor het Basenji ras is het Fanconi-syndroom. Deze ziekte komt tot uiting in strijd met het functioneren van de nieren, verantwoordelijk voor het handhaven van een normale vochtbalans in het lichaam en het verwijderen van schadelijke stoffen. 

Met Fanconi beginnen ook heilzame stoffen uit het lichaam te worden uitgescheiden, wat leidt tot verlies van gewicht, spieratrofie en botpijn.

Als de behandeling niet op tijd wordt gestart, kan het dier sterven door uitdroging. Een van de belangrijkste symptomen van Fanconi is overmatig drinken en meer plassen. 
Meestal manifesteert de ziekte zich op de leeftijd van 5-7 jaar. Maar het kan zich ontwikkelen bij een jongere hond en pas op hogere leeftijd verschijnen.
 
In de Verenigde Staten is een onderzoek uitgevoerd. Er is vastgesteld dat het gen dat verantwoordelijk is, recessief is. Volgens dit onderzoek kunnen honden er vrij van zijn, de drager zijn of lijder zijn voor ziekten. 
Bij honden die vrij  of drager zijn, zal Fanconi zich in de toekomst niet ontwikkelen. Bij honden met het dragende gen kan de ziekte zich in de toekomst wel ontwikkelen.

Een koppel waarvan een van de ouders vrij is van het gen en de ander een drager, is wel aanvaardbaar voor de fokkerij. 
Onwenselijk voor de fokkerij zijn ouderdieren met de volgende combinatie:

1. Beide ouders drager zijn van het gen;
2. Eén ouder is drager en de tweede lijder.

Hoe test je je hond voor het Fanconi-syndroom?

De test wordt uitgevoerd aan universiteit in Missouri (VS) en alle resultaten worden op de Orthopedic Foundation for Animals website gepost. Je kunt dus de resultaten van de Fanconi-test vinden voor elke hond waarin je geïnteresseerd bent!
 
Om de test te bestellen, doet u het volgende:
Plaats een order voor een test via de website OFA.org. Dit is een online winkel en u koopt een product genaamd Fanconi Test . Bij de bestelling moeten de volledige informatie van de hond worden ingevoerd. Dit is gebaseerd op de stamboomnaam.

De envelop met de test wordt per post toegestuurd. Daarin vindt je:
 - karton - wattenstaafje
 - instructies in het Engels

 U kunt zelfs puppy's testen - vanaf het moment dat de stamboom is ontvangen.

PRA (Progressive Retinal Atrophy)

PRA is een erfelijke misvorming waarbij er degeneratie optreedt van de visuele cellen van het netvlies (staafjes en kegeltjes), wat kan leiden tot blindheid. De ziekte manifesteert zich in een schending van de functie van de fotoreceptoren van het netvlies, lichtgevoelige waarneming van de achterwand van het oog en een afname van de gezichtsscherpte bij honden. De term "atrofie" betekent het geleidelijk dunner worden of verlies van netvliesweefsel. Zodra het proces de zenuwuiteinden aantast, zal het onomkeerbaar worden en het zicht herstellen, het zal onmogelijk zijn.

PRA begint te verschijnen in het 3e tot 5e jaar van het leven van een hond (volgens andere bronnen komt PRA meestal voor bij honden van 5-7 jaar) en leidt geleidelijk tot ongeneeslijke vroege blindheid van de hond. Het begin ervan kan niet worden gestopt.

Het belangrijkste klinische teken van PRA bij honden is een afname van de gezichtsscherpte in de schemering of bij weinig licht. Ook wel nictalopie (nachtblindheid) genoemd.  Maar in een vertrouwde omgeving, zoals thuis, vertoont het dier mogelijk geen gedragsveranderingen. Nachtblindheid ontwikkelt zich tot dagblindheid en uiteindelijk tot volledig verlies van gezichtsvermogen. Tearing, loensen ogen, en/of afscheiding wordt bij deze ziekte niet waargenomen. Het dier ervaart geen pijn.

Vormen van PRA Er zijn twee soorten PRA: 

1. radiaal of gegeneraliseerd - beïnvloedt de rand van het netvlies;

2. centraal (CPRA) - beïnvloedt het midden van het netvlies.

PPM (Persistent Pupillary Membrane)

Tijdens de embryonale fase van de oogontwikkeling is het voorste deel of de kamer gevuld met primitief embryonaal weefsel dat het pupilmembraan wordt genoemd (of het voorste deel van het vaatvlies).

Meestal begint dit weefsel 2 weken voor de geboorte van de puppy te verdwijnen en verdwijnt het volledig 2-4 weken na de geboorte. Maar soms blijven de overblijfselen in het oog en vormen ze karakteristieke filamenten, die zich in het lumen van de pupil kunnen bevinden of de iris kunnen verbinden met het hoornvlies of de lens. 

Bij sommige rassen, waaronder de Basenji, is de erfelijke aard van deze ziekte bewezen. Bij de meeste andere rassen is de erfelijkheid nog niet vastgesteld.

Deze ziekte is pijnloos en leidt zelden tot verslechtering of verlies van gezichtsvermogen. Uitzonderingen zijn gevallen waarin de aanwezigheid van het Persistent Puppilary Membrane leidt tot aanzienlijke vertroebeling van het hoornvlies.

De diagnose kan op jonge leeftijd worden gesteld met behulp van biomicroscopie (ECVO-onderzoek). Honden met een geringe PPM (iris) mogen ingezet worden in de fokkerij.

Epilepsie

Tot slot komt epilepsie soms voor bij Basenji. Dit uit zich vaak op ouderen leeftijd en de overerving hiervan is tot op heden niet duidelijk.

Cysteïne stenen

Sinds enkele jaren komen er af en toe meldingen van Basenji's met cysteïne stenen. Ook hier is de overerving niet duidelijk. Wel is er een link te leggen naar voeding met een hoog eiwit gehalte.
Vanzelfsprekend is dit onder de aandacht bij de rasvereniging om de gezondheid van het ras te blijven waarborgen.